REFLEKSJA 

              Dziś piękny dzień. Od rana ptaki śpiewają, głosząc chęć życia. Idąc dziś widziałam dwa lecące bociany, które tez z radością witały ten początek dnia. Zastanawiam się jak jest z ludźmi? Czy oni tez się tak radują? 

              NIE. NIE. NIE. Tak właśnie brzmi odpowiedź. Są zabiegani, zagubieni, każdy kroczy w swoją stronę.

Widziałam rano znaną mi kobietę idąca samotnie. Była bardzo smutna. Przygnębiona. Bez uśmiechu i chęci do życia. Pozdrowiłam ją tradycyjnymi słowami - dzień dobry - ona spojrzała na mnie mówiąc "a jaki tam dobry" i poszła sobie. 

             Tak sobie myślę Boże mój kochany, dlaczego ludzie nie doceniają życia, nie doceniają tego co mają, nie doceniają Ciebie.Wystarczyłby jeden uśmiech przesłany drugiemu człowiekowi na ulicy, a od razu jakoś tak ciepło na sercu by się zrobiło.

           Bo człowiek człowieko­wi nieraz wil­kiem bywa,

               Gdy mu bie­rze majątek al­bo cześć wyrywa.

Nie jed­na­kie są w świecie różnych ludzi losy;

Jed­ni tor­by dźwi­gają, drudzy ciężkie trzosy.

Jeszcze się bo­wiem ta­ki człowiek nie urodził,

żeby wszys­tkim we wszys­tkim, choć god­ny, dogodził.